De patiënt met ernstig traumatisch hersenletsel: klinische besluitvorming: de eerste 60 minuten en daarna.
van Dijck, J., Bartels, R., Lavrijsen, J.C.M., Ribbers, G.M., Kompanje, E.J.O., & Peul, W.C.
Abstract
Doel van de beoordeling
Er is een dringende behoefte om de onzekerheden en paradoxen in de klinische besluitvorming na ernstig traumatisch hersenletsel (s-TBI) te bespreken. Dit zou de transparantie kunnen verbeteren, de variabiliteit van de praktijk kunnen verminderen en de gedeelde besluitvorming met volmachten kunnen verbeteren.
Recente bevindingen
Klinische besluitvorming over het starten, voortzetten en staken van de medische behandeling kan aanzienlijke gevolgen hebben en leiden tot veronderstelde voordelen voor de patiënt. Dergelijke beslissingen zijn helaas vaak niet transparant en kunnen controversieel van aard zijn. Het hele besluitvormingsproces wordt vaak gekenmerkt door zowel een gebrek aan objectieve criteria als het ontbreken van gevalideerde prognostische modellen die relevante uitkomstmaten zouden kunnen voorspellen, zoals kwaliteit op lange termijn en tevredenheid met het leven. In de praktijk, terwijl behandelingsbeperkende beslissingen vaak worden genomen bij patiënten tijdens de acute fase onmiddellijk na s-TBI, zijn andere dergelijke ernstig gewonde TBI-patiënten behandeld met voortdurende agressieve medische zorg, en zijn chirurgische of andere procedurele ingrepen ondernomen in het kader van het nastreven van een gunstiger resultaat voor de patiënt. Gezien dit spectrum van zorg dat wordt aangeboden aan identieke patiëntencohorten, is er duidelijk behoefte aan het identificeren en verminderen van bestaande selectiviteit, en het beter vaststellen van de objectieve criteria die nuttig zijn voor een consistentere besluitvorming en daardoor de impact van subjectieve waarderingen van voorspelde patiëntuitkomst verminderen.
Samenvatting
Recente inspanningen van meerdere medische groepen hebben bijgedragen aan het verminderen van onzekerheid en het verbeteren van de zorg en het resultaat in de hele zorgketen. Hoewel een onbegrensd streven om het leven in stand te houden onrealistisch lijkt, mogen behandelingsbeperkende beslissingen patiënten niet de kans ontnemen om een resultaat te bereiken dat zij acceptabel zouden hebben geacht.
Zoekwoorden
Besluitvorming, levenseinde, medische ethiek, prognose, traumatisch hersenletsel