Autonome reactiviteit op sensorische stimulatie is gerelateerd aan herstel van ernstig traumatisch hersenletsel bij adolescenten.
Wijnen, V.J.M., Heutink, M., van Boxtel, G.J.M., Eilander, H.J., & de Gelder, B.
Abstract
Objectief
Om veranderingen in de activiteit van het autonome zenuwstelsel (ANS) te onderzoeken die verband houden met herstel naar bewustzijn in de postacute fase na ernstig traumatisch hersenletsel (sTBI).
Methoden
Huidgeleiding en hartslagreactiviteit op sensorische stimulatie werden elke 2 weken geregistreerd gedurende een gemiddelde periode van 3,5 maanden bij 16 adolescente patiënten, tijdens de beoordeling van hun bewustzijnsniveau (LoC) en hun cognitief en functioneel gedrag.
Resultaten
Zowel de hartslagvariabiliteit (HRV) als het huidgeleidingsniveau (SCL) als reactie op sensorische stimulatie veranderden met herstel naar bewustzijn. Indices van HRV en SCL die de sympathische activiteit van het autonome zenuwstelsel (ANS) vertegenwoordigen, namen toe met herstel, terwijl indices die parasympathische activiteit vertegenwoordigen, afnamen. Daarnaast zagen we een toename van de sympathovagale balans van het ANS bij herstel.
Conclusies
Herstel naar bewustzijn, bepaald door klinische observatie bij sTBI in de postacute fase, is gerelateerd aan veranderingen in SCL en HRV tijdens sensorische stimulatie. ANS-reactiviteit op omgevingsstimulatie kan daarom objectieve aanvullende informatie geven over de klinische toestand van sTBI-patiënten en kan bijdragen aan de besluitvorming in het behandelbeleid van niet-reagerende patiënten.
Betekenis
Deze bevindingen tonen aan dat autonome reactiviteit informatief kan zijn over hoe een ernstig beschadigd zenuwstelsel reageert op stimulatie van de omgeving en hoe deze reactiviteit in een herstellend zenuwstelsel verandert.
Zoekwoorden
Ernstig traumatisch hersenletsel, Autonoom zenuwstelsel, Bewustzijn, Vegetatieve toestand, Minimaal bewuste toestand, Sensorische stimulatie